Hoe werkt de blaas en waarom krijg je last van incontinentie?

Die kan zich op verschillende manieren manifesteren. Stressincontinentie of inspanningsincontinentie – als je zomaar moet plassen of kleine beetjes urine verliest zonder aandrang te voelen. Met stress wordt hier 'druk' bedoeld: bij verhoogde druk – denk aan hoesten, niezen, lachen, bukken – lekt de blaas urine. Dat komt doordat de kringspier of de bekkenbodemspieren beschadigd zijn geraakt, bijvoorbeeld door zwangerschap en bevalling. Deze vorm van incontinentie komt daarom vooral bij vrouwen voor. Ook door veroudering worden de spieren slapper, met stressincontinentie tot gevolg. Remedie: in eerste instantie zal worden gedacht aan oefeningen om de lokale spieren te versterken. Als dat niet helpt, kan er een bandje onder de plasbuis worden aangebracht.

Urge- of aandrangsincontinentie – hierbij voel je een plotselinge en sterke aandrang om te plassen en ben je niet in staat die te beheersen totdat je bij de wc bent. Dit wordt ook wel een overactieve of onrustige blaas genoemd, die te vroeg samentrekt terwijl daar eigenlijk geen aanleiding voor is. Mogelijke onderliggende oorzaken, zoals neurologische ziekten, een infectie of blaasstenen, moeten worden uitgesloten. Vaak wordt er geen duidelijke oorzaak gevonden. Remedie: medicijnen die de overactieve blaas tot rust kunnen brengen. Daarnaast kunnen blaastraining en training van de bekkenbodemspieren helpen om de plas beter op te houden. Ook botoxinjecties in de blaaswand kunnen helpen. Het Maastricht UMC+ heeft bovendien veel ervaring met neuromodulatie waarbij een soort pacemaker de overprikkelbaarheid van de blaas remt.

Gemengde (mixed) incontinentie – zowel met als zonder aandrang urine verliezen. In dit soort gevallen worden de klachten die het dagelijks leven van de patiënt het meeste beïnvloeden als eerste behandeld.