Dit moet je weten over incontinentie

Een kind doet het gewoon in zijn broek – ach, een ongelukje. Maar als een volwassene ongewild een plasje verliest, heet dat ineens incontinentie. In Nederland hebben maar liefst één miljoen mensen – vooral vrouwen – last van ongewild urineverlies, en een half miljoen daarvan heeft echt geen controle over het plassen. Een veelvoorkomend probleem dus en vaak een bron van schaamte voor wie het overkomt. Onnodig, want er is in veel gevallen wat aan te doen. Aarzel daarom niet om naar de dokter gaan, adviseren de experts van het Maastricht UMC+!

Bang om de slappe lach te krijgen, te hoesten of te niezen, of om te bukken. Niet durven sporten, dansen of vrijen. Stel je voor! Geen wonder dat je dan de neiging hebt je beschaamd terug te trekken uit het sociale leven. Waarmee je het probleem alleen maar groter maakt: meer eenzaamheid, minder levensgeluk. En dat alleen omdat je weleens (een beetje) in je broek plast.

Goed om te weten: je bent niet de enige. Incontinentie, want daar hebben we het hier over, komt vaker voor dan je denkt. Ongewild plassen, urineverlies – bijna iedereen heeft er wel ervaring mee. Soms maar een paar druppels, soms ineens een hele plens. En toch wordt er zelden of nooit open over gepraat. Het onderwerp lijkt vooral schaamte op te roepen. Nog meer bij mannen dan bij vrouwen.

Vooral vrouwen kampen met ongewild urineverlies, vanwege de risicofactoren als zwangerschap en bevalling. Maar ook mannen hebben er last van. Het is evenmin exclusief een ouderenprobleem: ook jonge mensen kunnen ermee te maken krijgen.

Wie naar de cijfers kijkt, begrijpt dat het hoog tijd wordt dat het taboe op problemen rond onze ‘kleine boodschap’ verdwijnt. In Nederland hebben vier op de vijf volwassen mensen wel eens plasklachten, zo blijkt uit onderzoek van de Continentie Stichting Nederland. De meest genoemde klachten zijn vaak moeten plassen, vooral ’s nachts, en een sterke aandrang hebben tot plassen.

Mannen worstelen vooral met een zwakke of onderbrekend urinestraal en een moeilijk op gang komende plasbeurt, terwijl vrouwen juist vaker kampen met aandrangsklachten en ongewild urineverlies bij inspanning. En, nu komt het: maar liefst een derde van de vrouwen en elf procent van de mannen geeft aan in de afgelopen drie jaar wel eens in haar of zijn broek te hebben geplast.

Artsen constateren dat mensen zich pas laat met dit soort klachten op hun spreekuur melden, vanwege schaamtegevoelens en onbekendheid met de medische mogelijkheden die er zijn. Dan hebben ze vaak al eindeloos getobd met zelfmedicatie en veel lichamelijke en sociale narigheid achter de rug. Dat is jammer, want het is onnodig. Veel incontinentieproblemen zijn namelijk goed te behandelen –als je eenmaal weet waardoor zij worden veroorzaakt. Dat kan vaak al door een huisarts of anders door een medisch specialist worden bepaald.

Als de diagnose is gesteld, kan er door middel van leefstijladviezen, medicijnen, fysiotherapie en misschien een operatie heel vaak iets aan dit vervelende probleem worden gedaan. Zeker bij het Maastricht UMC+, waar veel expertise over het onderwerp in huis is. Ook wie zelf vindt dat het allemaal wel meevalt: overleg toch eens met je dokter. Weg met die schaamte dus!

Ook mannen hebben er last van

Hoewel vrouwen vaker met ongewenst urineverlies te maken hebben, kunnen ook mannen er last van hebben. Een op de tien Nederlandse mannen van 40 jaar en ouder kampt met ongewenst urineverlies of bijkomende problemen, zo blijkt uit onderzoek. Bij mannen kan de incontinentie worden veroorzaakt door een vergrote prostaat, waarop de blaas geprikkeld reageert. Ook als goed uitplassen niet lukt en de blaas overvol raakt, kan incontinentie voorkomen. Mannen kunnen eveneens ongewenst urineverlies overhouden aan een operatie voor prostaatkanker of aan bestraling. Door medicijnen of in sommige gevallen een prostaatoperatie kan er iets aan de incontinentie worden gedaan.

Dr. Daisy Vrijens, uroloog aan het Maastricht UMC+: “In het Maastricht UMC+ hebben we veel aandacht voor incontinentie, omdat we weten hoe groot de impact van deze klachten is op het leven van mensen. Het wordt altijd een beetje afgedaan als: och, het zijn maar plasklachten. Maar als je kijkt naar het effect ervan op de kwaliteit van leven en ziet hoeveel angst- en depressieklachten er het gevolg van kunnen zijn, weet je dat die onderschatting niet terecht is. Urine-incontinentie heeft gevolgen voor het sociale leven, van patiënten zelf maar ook van hun omgeving. Incontinentie is bovendien een enorme maatschappelijke kostenpost: niet alleen door het verbandmateriaal, maar ook door het werkverzuim dat er soms bij komt kijken. Het is bekend dat de werkproductiviteit van mensen met een overactieve blaas en ongewenst urineverlies lager ligt dan die van mensen die daar geen last van hebben. Als je dit soort dingen allemaal meetelt, zie je dat ongewenst urineverlies veel meer kost, zowel in geld als in leed, dan je zou denken. De impact is veel groter dan alleen dat verbandje in je onderbroek.”

Lees ook

 

 

incontinentie
Beeld iStock
Dr. Daisy Vrijens, uroloog aan het Maastricht UMC+

De impact van incontinentieklachten is enorm groot

Sluit de enquête